Ակնարկը մեծ պատմություն է իրական դեպքի, մարդու կամ երևույթի մասին: Այն մտնում է գի մեջ և գտնվում է լրագրության ու գեղավեստական գրականության մեջտեղում: Այսինքն ակնարկագիրը պիտի փաստը ներկայացնի գեղարվեստականորեն, բայց զերծ մնա հորինվածքից և դրամատիզմից:
Ակնարկում պետք է երևա մարդը, որևէ խնդիր, բայց ոչ լրագրողը: Պետք է հիշել, որ բացի 1ին դեմքով հանդես չգալուց, լրագրողը ակնարկում չի կարող նաև որևէ կարծիք արտահայտել կամ ենթադրություն, եզրակացություն անել:Ակնարկը առավել ստացված է, երբ պարունակում է փոքր ինչ դրամա, ունի նկարագրություն և դիպուկ մեջբերումներ:
Ակնարկագիրը պիտի խուսափի անտեղի բազմակետերից, հարցադրում-նախադասություններից և հռետորական հարցերից:
Ակնարկի տեսակները
Ակնարկի տեսակները տարաբնույթ են, բայց դրանք կարող են դասվել երկու հիմնական շարքերում՝ սյուժետային և նկարագրական:
Սյուժետային ակնարկների տեսակներից է դիմանկարային և հիմնահարցային ակնարկը:
Դիմանկարային ակնարկը պատմում է հետաքրքրիր, ուշադրության արժանի մարդու մասին և ներկայացնում տվյալ անհատի բարոյահոգեբանական հատկանիշները:
Հիմնահարցային ակնարկում տրվում են հերոսների ընդհանրացված կերպարներ: Նման ակնարկներում ընթերցողների ուշադրությունը կենտրոնանում է օրախնդիր հարցերի լուծման վրա:
Նկարագրական ակնարկների շարքին են դասվում իրադարձային և ճամփորդական ակնարկները:
Իրադարձային ակնարկը ամենից հաճախ նվիրված է կարևոր և նշանակալից երևույթի:
Ճամփորդական ակնարկը պատմում է մեր կյանքի որոշակի վայրերի ու փաստերի մասին, որոնք ուսաումնասիրում է հեղինակը ճանապարհորդելիս: Սա ակնարկի միակ տեսակն է, երբ լրագրողը կարող է հանդես գալ 1-ին դեմքով:
Պետք է նշել, որ գեղարվեստա-հրապարակախոսական ժանրերը ներկայումս թերթերում կարծես թե հետին պլան են մղվել՝ իրենց տեղը զիջելով լրատվական և վերլուծական ժանրերին, քանի որ այս երկուսն աչքի են ընկնում առավել օպերատիվությամբ: Դա է պատճառը, որ ակնարկը այսօր գրեթե անհետացել է մամուլի էջերից:
Комментариев нет:
Отправить комментарий